Πλησιάζει το καλοκαιράκι σιγά σιγά και όλοι αρχίζουμε να σκεφτόμαστε παραλίες! Έτσι δεν είναι;
Αλλά πόσο συχνά μπορούμε πλέον να πάμε στη θάλασσα και να παίξουν τα παιδάκια μας με τα κουβαδάκια τους; Στην Κοζάνη για παράδειγμα τη θάλασσα δεν τη βλέπουμε ούτε με κυάλια!
Κάτι τέτοια σκέφτομαι αυτές τις μέρες και θυμήθηκα ένα παιχνίδι που προέκυψε ξαφνικά πριν λίγα χρόνια όταν τα παιδιά ήταν μικρούλια.
Να σας το δείξω πρώτα και μετά να σας πω την ιστορία του...
Ένα βράδυ Παρασκευής λοιπόν και ενώ τα παιδιά βλέπουν μια ταινία Barbie Γοργόνα νομίζω, έρχεται ο μικρός και μου λέει: θέλω να μου πάρεις χρωματιστά κοχύλια. Ναι καλά του απάντησα, θα δούμε αύριο.
Την επομένη και ενώ εγώ έχω αρχίσει τις δουλειές ο μικρός επανέρχεται με το αίτημά του, σιγά μην το είχε ξεχάσει. Ωχ λέω που να τρέχουμε στην αγορά τώρα και που να βρούμε χρωματιστά κοχύλια! Αλλά αυτός εκεί! να επιμένει! Προκειμένου να γλιτώσουμε τη γκρίνια το μυαλό της μαμάς στροφάρει! Θυμήθηκα ότι είχαμε μαζέψει κοχύλια κάποτε στις διακοπές.
Έλα του είπα θα βάψετε κοχύλια. Τα έπλυνα και τους έδωσα τέμπερες να τα χρωματίσουν.
Αργότερα το μεσημέρι και ενώ τα παιδιά κοιμόντουσαν σκέφτηκα να τους ετοιμάσω ένα παιχνίδι έκπληξη. Μάλιστα έστειλα και το εξής μήνυμα και σε μία φίλη: ελάτε το απόγευμα σπίτι, εμείς θα πίνουμε το καφεδάκι μας στο μπαλκόνι ενώ τα παιδιά θα παίζουν ήσυχα!
Πήρα λοιπόν μια λεκάνη, γαλάζια παρακαλώ τη γέμισα με άμμο και έβαλα τα κοχύλια που είχαν βάψει τα παιδιά. Μετά έκανα μια βόλτα στο σπίτι και συμπλήρωσα ότι άλλο θα μπορούσε το σκηνικό το βυθού. Πειρατές και μια γοργόνα, ένα στρείδι, μαργαριτάρια, κοράλια και ζωάκια της θάλασσας.
Όταν ξύπνησαν τα παιδιά και ήρθε και o φιλαράκος τους τα έβγαλα στο μπαλκόνι και ξετρελάθηκαν μόλις το είδαν. Πραγματικά απολαύσαμε ένα από τα πιο ήσυχα καφεδάκια μας.
Αλλά πόσο συχνά μπορούμε πλέον να πάμε στη θάλασσα και να παίξουν τα παιδάκια μας με τα κουβαδάκια τους; Στην Κοζάνη για παράδειγμα τη θάλασσα δεν τη βλέπουμε ούτε με κυάλια!
Κάτι τέτοια σκέφτομαι αυτές τις μέρες και θυμήθηκα ένα παιχνίδι που προέκυψε ξαφνικά πριν λίγα χρόνια όταν τα παιδιά ήταν μικρούλια.
Να σας το δείξω πρώτα και μετά να σας πω την ιστορία του...
Ένα βράδυ Παρασκευής λοιπόν και ενώ τα παιδιά βλέπουν μια ταινία Barbie Γοργόνα νομίζω, έρχεται ο μικρός και μου λέει: θέλω να μου πάρεις χρωματιστά κοχύλια. Ναι καλά του απάντησα, θα δούμε αύριο.
Την επομένη και ενώ εγώ έχω αρχίσει τις δουλειές ο μικρός επανέρχεται με το αίτημά του, σιγά μην το είχε ξεχάσει. Ωχ λέω που να τρέχουμε στην αγορά τώρα και που να βρούμε χρωματιστά κοχύλια! Αλλά αυτός εκεί! να επιμένει! Προκειμένου να γλιτώσουμε τη γκρίνια το μυαλό της μαμάς στροφάρει! Θυμήθηκα ότι είχαμε μαζέψει κοχύλια κάποτε στις διακοπές.
Έλα του είπα θα βάψετε κοχύλια. Τα έπλυνα και τους έδωσα τέμπερες να τα χρωματίσουν.
Αργότερα το μεσημέρι και ενώ τα παιδιά κοιμόντουσαν σκέφτηκα να τους ετοιμάσω ένα παιχνίδι έκπληξη. Μάλιστα έστειλα και το εξής μήνυμα και σε μία φίλη: ελάτε το απόγευμα σπίτι, εμείς θα πίνουμε το καφεδάκι μας στο μπαλκόνι ενώ τα παιδιά θα παίζουν ήσυχα!
Πήρα λοιπόν μια λεκάνη, γαλάζια παρακαλώ τη γέμισα με άμμο και έβαλα τα κοχύλια που είχαν βάψει τα παιδιά. Μετά έκανα μια βόλτα στο σπίτι και συμπλήρωσα ότι άλλο θα μπορούσε το σκηνικό το βυθού. Πειρατές και μια γοργόνα, ένα στρείδι, μαργαριτάρια, κοράλια και ζωάκια της θάλασσας.
Όταν ξύπνησαν τα παιδιά και ήρθε και o φιλαράκος τους τα έβγαλα στο μπαλκόνι και ξετρελάθηκαν μόλις το είδαν. Πραγματικά απολαύσαμε ένα από τα πιο ήσυχα καφεδάκια μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου